میان تاریکی

میان تاریکی ترا صدا کردم

سکوت بود و نسیم که پرده را میبرد

در آسمان ملول ستاره ای می سوخت

ستاره ای می رفت ستاره ای می مرد

ترا صدا کردم ترا صدا کردم

تمام هستی من

چو یک پیاله ی شیر میان دستم بود

نگاه آبی ماه به شیشه ها می خورد

ترانه ای غمناک چو دود بر می خاست

ز شهر زنجره ها چون دود می لغزید

تمام شب آنجا میان سینه ی من

کسی ز نومیدی نفس نفس می زد

کسی به پا می خاست کسی ترا می خواست

دو دست سرد او را دوباره پس می زد

تمام شب آنجا ز شاخه های سیاه

غمی فرو می ریخت کسی ترا می خواند

هوا چو آواری به روی او می ریخت

درخت کوچک من به باد عاشق بود

به باد بی سامان

کجاست باد ؟؟؟کجاست باد؟؟؟؟؟

                                                       «فروغ فرخ زاد»